2.depremden sonra ilk defa döndüm buraya ve sizlere biraz yaşadıklarımı anlatmak isterim.
İlk önce bir çok okul okuyan kişi gibi sevinmiştim tatil olduğu için ve kar yağışının olacağı için.
Sonrasında gece o uyku sersemliği ile beraber kendimizi zar zor evden attık çok şükür evde herhangi bir hasar yok eşyalar vs. hariç.
İlk gün yağan kar kadar fazla bi kar ben çok nadir gördüm adeta bekledi bekledi kar yağışı ve ayaz o gün başlamıştı.
Sonrasında zaten araçlar benzinlikleri doldurmuş bütün yollar kitlenmiş hatlar kesikti zar zor ulaşabildik akrabalarımıza çok şükür onlarda da bi sorun yoktu.
Sonrasında mecburen hem benzin az olduğu için hemde artık artçılar olur ara ara diye sağlam bir tek katlı eve geçtik.
O anda zaten 3-4 saatlik uykuyla duruyordu herkes bu yüzden herkes uyuyordu 2.deprem olmadan önce.
Ben Elbistan depremi olmadan önce bi nevi hissettim denilebilir uyanmıştım saat 13.00 civarında.
Zaten herkes artık evlerine girmeye başlamıştı hem kar yağışı etkisini artırdığı için hemde artık büyük deprem olmaz gözüyle bakıldığı için.
Tam o anda artık normale döneceğimizi sandığımız anda tekrar bi 2.büyük depremi yaşadık ve bilinciniz açık olduğu için bana göre daha sıkıntılıydı ancak ilkine göre daha kısa sürdü.
Zaten dışarı kendimizi zor attık o herkesin bağırması,evlerin çökmesi adeta yaşanmaz anlatılır idi hayatımda daha önce böyle kötü bir olay yaşamamıştım.
Sonrasında ise yaşlı ve çocukları arabalara bildirdik bizde bahçede ateş yaktık onun başında oturuyorduk bi çardağın içinde.
Artçılar durmuyordu zaten artık 3-4 büyüklüğünde deprem olsa bile küçük demeye başlamıştık o büyükleri yaşadıktan sonra.
En büyük sıkıntılardan birisi su ve benzin idi doğalgaz malatyada bazen kesildi bazen geldi su hep vardı ama bilenler bilir malatyanın suyu doğal kaynak suyudur ve içilebilir ancak olan depremlerden dolayı suyun çıktığı yerde çöküntüler meydana gelmişti ve 1 ay neredeyse çamur aktı yeni yeni normale dönmeye başladı.Sonrasında ise kar eritmeye vs. başladık o gece boyunca küçük bi garajda 25 kişi kaldık küçük bi soba ile ısınmaya çalıştık ve kapılar mecburen açıktı ne olacağını bilemezdik sonuçta.
O gece zaten uyku diye bir şey yoktu sobanın ısısı ile beraber çatıdaki karlar eriyordu onların eriyen suları yağmur gibi yağması mı desek montla bile üşümek mi desek gece molozlardan dolayı havadaki tozun kar ile birleşip kırmızı kar yağması mı desek zar zor atlattık.
Artçılar tabikide bu durumda devam ediyordu.
Ve şunu da belirtmek isterim İlk 2 gün boyunca yolların kapalı olması ve başka nedenlerden dolayı hiç bir yardım ulaşmadı 3.gün artık ekmek su yardımları yavaş yavaş ulaşmaya başlamıştı ve o çöken evlere yardım etmeye başlamışlardı.İlçelere ne zaman ulaşıldı bilmiyorum ama bir çok canımız o moloz yığınlarının altında kaldı hepsine Allah rahmet eylesin.
İlk 2 gün boyunca ekmek bulmak için merkeze inmiştik bir çok evden sesler geliyordu ama tek tük evlerde kurtarma çalışmaları vardı.Ve Malatya adına konuşmak gerekirse hipotermi riski çok yüksekti gece -10 lara kadar düşüyordu.
Sonrasını biliyorsunuz zaten ve artık neredeyse unutuldu sayılır o gün yaşanılanları sadece yaşayanlar bilir.
Son sözüm olarak artık mütahitlerin 20 yıl öncesine kadar tarım arazisi olan yerlere 14 katlı binalar dikmemesini,bir sonraki gerçekleşecek afetlere en azından bundan daha fazla hazır olunabileceğini,bu depremde olan organizasyon eksikliklerinin bir daha görülmemesini isteyerek bitiriyorum herkesin farklı bir yaşadığı vardır illa ki sadece benim yaşadıklarımı yazmak istedim herkese iyi akşamlar dilerim Allah'tan ölenlere rahmet,yaralılara acil şifalar diliyorum.
